Voordat ik het werken met vrijwilligers goed heb leren kennen, werkte ik o.a. als gezinsvoogd en sociaal werker. Wat heb ik achteraf veel mensen in mijn caseload goede ondersteuning onthouden……van een vrijwilliger!
Met de kennis van nu had ik het anders gedaan.
Ik begrijp daardoor wel goed waarom men soms binnen de hulpverlening nog een drempel kan ervaren om een vrijwilliger in te zetten. Vragen als:
Misschien…wordt een vrijwilliger meegezogen in het systeem;
Misschien….is het te complex;
Misschien….loopt de vrijwilliger wel door ‘mijn’ hulpverleningsplan heen;
Misschien…gaat een vrijwilliger zijn eigen gang;
Misschien…heeft de vrijwilliger onvoldoende expertise;
zijn allemaal vragen die mij soms ook tegenhielden om een vrijwilliger in te zetten.
En als het minder complex was, dan dacht ik dat mijn inzet voldoende was. Ik was mij onvoldoende bewust van wat die vrijwilliger zou kunnen toevoegen. Ik was er immers? Ik had een goed contact en ik had grip op de situatie. Het willen hebben van grip had ook te maken met de verantwoordelijkheid die ik voelde. Je hebt namelijk wel een bepaalde verantwoordelijkheid als sociaal werker en zeker als gezinsvoogd.
Achteraf was ik misschien soms ook wel bang dat de vrijwilliger mogelijke weerstand zou versterken. Dat ik er een soort derde partij bij zou krijgen.
Misschien…misschien…… misschien…..
Allemaal punten waarom ik het misschien niet deed…
Wat ik nu weet
Ik heb er toen niet zo bewust bij stil gestaan. Het was ook een andere tijd. Maar had ik het maar wel gedaan. Dan had ik mijn cliënten beter kunnen ondersteunen en een positievere ervaring met hulpverlening kunnen geven, door naast mij ook een vrijwilliger in te zetten. Ze hadden zich sterker en meer gesteund gevoeld gedurende het hulpverleningstraject. Ik weet zeker dat mijn inzet dan minder hard en lang nodig was geweest en ze eerder de eigen regie over hun leven weer hadden kunnen pakken.
Risico’s
Maar de risico’s die ik zag zijn er ook. Inzet van vrijwilligers binnen de hulpverlening kan namelijk niet zómaar en gaat niet zo gemakkelijk als wel eens gedacht wordt. Het is niet ‘gratis’ en evenmin een garantie voor lagere kosten. Want daar waar de inzet van vrijwilligers niet goed doordacht is en niet goed wordt gefaciliteerd, liggen risico’s. Risico’s voor zowel cliënten/deelnemers/burgers/inwoners/bewoners (hoe je iemand die ondersteuning ontvangt ook wilt noemen) als voor de vrijwilligers zelf. Maar, daar waar het wel goed doordacht en gefaciliteerd is, liggen juist de kansen.
Kansen benutten
Daarom heb ik mij in de inzet van vrijwilligers binnen de hulpverlening gespecialiseerd, om die kansen te benutten. Ik heb een werkwijze ontwikkeld, de MVier-werkwijze. Vanuit mijn eigen werkervaring als hulpverlener. Maar ook op basis van mijn ervaring als vrijwilliger en vrijwilligers-coördinator. Met deze werkwijze creëer je een sterke samenwerking tussen vrijwilliger en hulpverlening, beheers je de risico’s en creëer je impact. Kortom een verantwoorde inzet van vrijwilligers binnen de hulpverlening.